HEJT – wszystko, co chcielibyście wiedzieć …

Hejt – mowa nienawiści – jest zjawiskiem powszechnym i nie tylko wirtualnym – szczególnie mocno dotyka dorastającą młodzież. Jak rozpoznać, że pojawił się on w życiu twojego dziecka? Czy jest ono sprawcą, czy ofiarą? Jak możesz mu pomóc jako rodzic?

Niniejszy poradnik kompleksowo opisuje zjawisko hejtu i jego destrukcyjny wpływ na młodego człowieka, jednocześnie podając zbiór narzędzi do zwalczenia problemu.

Hejt jest wszędzie. W na pozór niewinnych komentarzach rodziców na temat lenistwa ich dziecka. W docinkach dotyczących wyglądu zony. W bece gimnazjalistów, których żarty mogą̨ zabić́. W artykułach blogerów budujących swoją popularność́ na taniej sensacji albo w przemowach polityków — wypowiedziach krzykliwych, pozbawionych kultury i treści. We wpisach pracowników wyładowujących swoje niezadowolenie i w poniżających komentarzach szefów.

Zastanawiałeś się kiedyś, ilu rzeczy nie osiągnąłeś albo nie zrobiłeś, bo czyjaś krytyka pocięła Ci skrzydła? Jaki rachunek zapłaciłeś za głupie żarty w swoim kierunku, chamskie komentarze, które wziąłeś do siebie, niesprawiedliwe słowa usłyszane w pracy, bezpodstawne negatywne oceny w szkole? Kim byś był, gdybyś umiał sobie  z nimi radzić?

Po pierwsze, byłbyś sobą. Szczęśliwym człowiekiem. Stań się wolny od opinii innych i sam decyduj, jak żyć. Pozbądź się złych wspomnień i zacznij budować siebie na bazie swojego własnego zdania.

Po drugie, zacząłbyś znacznie skuteczniej działać — bo gdy nikt Ci nie przeszkadza i gdy nie się nie przejmujesz, rozwijasz skrzydła. Stajesz się szybszy. Dokładniejszy. Osiągasz więcej w krótszym czasie.

„Psychologia hejtu” to przewodnik po świecie krytyki w życiu zawodowym i osobistym, w rzeczywistości i internecie. Uwolni Cię od zbędnego przejmowania się tym, czym nie powinieneś się przejmować, od brania do siebie tego, co Ci szkodzi, oraz wytłumaczy, dlaczego hejter robi sobie i innym krzywdę̨. Tobie już nie zrobi. Nigdy.

„Zjawisko hejtu zbadali badacze wielu specjalności: kulturoznawcy, literaturoznawcy, medioznawcy, socjologowie, psychologowie, filozofowie, politolodzy oraz badacze prawa. Dzięki multidyscyplinarnej perspektywie czytelnik może się dowiedzieć o hejcie rzeczy, o których nie miał pojęcia, choć wydawałoby się, że jest to zjawisko każdemu dobrze znane, proste i nie wymagające głębokich analiz. A jednak ta książka pokazuje, że jest inaczej. Pokazuje, jak mało możemy wiedzieć o zjawisku, które dobrze znamy. I jak dużo musimy się jeszcze nauczyć.” Prof. dr hab. Paweł Łuków kierownik Zakładu Etyki UW, redaktor naczelny czasopisma „Etyka”

„Wiele dotychczas napisano o sztuce miłości, niewiele natomiast o sztuce nienawiści. Oczywiście zawsze można zadać pytanie, czy to jest sztuka. Hejterstwo bowiem zalewa nas zewsząd i każe myśleć raczej o miernocie, aniżeli o elitarności sztuki. Monografia młodych adeptów nauki jest świeżym spojrzeniem na nowe zjawisko kulturowe.” Prof. dr hab. Jarosław Płuciennik

Młody, stary, mniej lub bardziej wykształcony. Z dużego miasta albo małej wsi. Nastolatek z pobliskiego podwórka, uśmiechnięta pani przedszkolanka, troskliwy ojciec lub ukochana babcia. Internet wyzwala w nich najgorsze instynkty, a anonimowość daje poczucie bezkarności. Na odległość dokonują egzekucji – czasem bezmyślnie wyładowując frustrację, a czasem z rozmysłem niszcząc komuś życie.

Monika Sławecka, autorka poruszających reportaży Balet, który niszczy, Alkohol. Piekło kobiet i Porwania, rozmawia z ofiarami hejterów, które na własnej skórze przekonały się, jak okrutne potrafią być ich ataki. Są wśród nich celebryci, aktywiści, osoby znane i rozpoznawalne, ale też zwykli śmiertelnicy, na których miejscu mógłby się znaleźć każdy z nas.

Gdzie leży cienka granica między krytyką a hejtem? O czym musimy pamiętać, by nie zostać internetowymi oprawcami? Co możemy zrobić, by chronić siebie i bliskich przed mową nienawiści?

„Ludzie często piszą na przykład, że takich jak ja powinno się zabić. Kiedyś próbowaliśmy docierać do osób, które pisały takie komentarze. Znajdowaliśmy ich dane w Internecie, osobiście dzwoniłem do tych ludzi. Po drugiej stronie słuchawki słyszałem przerażony głos, który mówił mi tylko: „Coś mi odbiło, nie wiem, co ja zrobiłem”.” Jerzy Owsiak